Ponieważ na wielu stronach internetowych poświęconych Aikido jest bardzo szczegółowo opisana historia powstania Aikido, dlatego postanowiliśmy tylko opisać zmiany w Aikido jakie zaszły po Drugiej Wojnie Światowej.
Po śmierci M. Ueshiby większość z jego uczniów poczuło potrzebę, lub zostało na nich wymuszone, to aby kontynuowali drogę O’Sensei. Jak każdy człowiek tak i oni różnili się miedzy sobą „Widzeniem i rozumieniem” Aikido. Dlatego w tej chwili mamy kilka odmian, które wyrosły ze wspólnego korzenia Aikido.
Poniżej krótkie omówienie głównych szkół Aikido:
Aikikai – główna gałąź Aikido. Jedna z najbardziej tradycyjnych szkół Aikido, ale z powodu dużej ilości różnych nauczycieli nie mająca wyrobionej drogi rozwoju. Jest bardzo wiele organizacji i klubów zrzeszonych pod wspólną nazwą Aikikai w każdym kraju. Aktualnie jest już drugi spadkobierca po Morihei’u Ueshibie, który przewodzi szkole – syn Kisshomaru Ueshiby – Waka Sensei /Młody Nauczyciel/ Moriteru Ueshiba.
Iwama Aikido – jest to gałąź jednego z głównych osobistych uczniów O’Sensei – Morihiro Saito. W Iwama – miejscowości od której pochodzi nazwa szkoły jest Świątynia Aiki i jej opiekunem jest właśnie Morihiro Saito.
W szkole tej bardzo duży nacisk kładzie się na tradycyjną formę Aikido jaka była ukształtowana w latach 1946 – 1955. Podstawą tej szkoły są techniki z bronią jo i bokken.
Ki Aikido – styl powstały w 1971 r. i nauczany przez Koichi Tohei’a. Nazwa skrótowa, gdyż pełna nazwa to Shin Shin Toitsu Aikido /Aikido ze skoordynowanym ciałem i umysłem/ Główną uwagę skupia się tu na relaksie i użyciu tzw. siły „Ki”. Założeniem jest tu przeniesienie filozofii Aikido na codzienne życie a nie tylko traktowanie Aikido jako układów ruchu i technik samoobrony..
Tomiki Ryu Aikido – nazwa pochodzi od nazwiska ucznia O’Sensei Kenji Tomiki. Tomiki był jednym z wysłanych mistrzów Judo z Dojo Jigoro Kano /twórcy Judo/ do Ueshiby aby poznać Aikido. W stylu tym widać próby łączenia Aikido z technikami Judo i szkoła ta jest jedną z twardszych odmian Aikido, nawet występuje tu nauka „Kata” – tradycyjnej walki z cieniem oraz zawody gdzie miesza się Aikido z Judo. Tomiki Aikido było uczone na Uniwersytecie Waseda. Kenji Tomiki objął przewodnictwo nad uniwersyteckim klubem judo w kwietniu 1951 r.
Yoseikan – pochodzi od innego mistrza Judo, który studiował we wczesnych latach tworzenia się Aikido - Minoru Mochizuki. Szkoła ta jak i powyższa stara się wpleść w techniki Aikido elementy Judo, Karate i innych szkół Sztuk Walki. Yoseikan zniknie prawdopodobnie ze sceny japońskich sztuk walki, gdyż jego twórca - Minoru Mochizuki jest już w podeszłym wieku, a nie rozwinęła się jeszcze sieć dojo tej odmiany Aikido. Ma ono jedynie silną bazę we Francji, aczkolwiek w nieco odmiennej formie, dzięki wysiłkom syna Minoru - Hiroo.
Yoshinkan – styl wypracowany przez wieloletniego ucznia Ueshiby – Gozo Shiodę i oficjalnie istniejący od 1955r. Podobnie twardy jak i dwie powyższe. Yoshinkan jest nauczany w japońskiej policji. Utartą nazwą jest „Policyjne Aikido” gdyż główne nastawienie jest tu na skuteczność w samoobronie i fizyczne podejście do Aikido. Wczesne lata 70-te były trudne dla Yoshinkan, kiedy to miał miejsce spór między Shiodą a jednym z jego sponsorów, który również zarządzał dojo. Dojo zostało przeniesione z centralnego położenia w Yoyogi do przedmieść Koganei.
Kobayashi Aikido – Nurt Aikido bardzo popularny w Polsce, jest połączony z nurtem Aikikai. Główne ośrodki to mn. Szczecin, Lublin i Poznań. Głównym nauczycielem jest Hirokazu Kobayashi. Ważnymi aspektami tej odmiany jest „kontrola centrum” zarówno swojego jak i partnera. Aikido to jest bardzo dynamiczne i zawiera dużo krótkich technik. Głównymi nauczycielami po za twórcą są G. Savegnago ,A. Cognard i J. Wysocki.
Nishio Aikido – Od niedawna także rozwijająca się linia Aikido wywodząca się od nauk Shoji Nishio. Charakterystyczne są bardzo twarde i krótkie techniki służące perfekcyjnej samoobronie. Główne Dojo w Polsce znajduje się w Poznaniu u K. Matuszczaka.