aikido, ki, kiaikido, łódź, lodz, lodzka, łódzka, sekcja, dojo, ćwiczenia, sala, gimnastyczna, sztuki, walki, zajęcia, zajecia, aikido dojo, aikido łódź, dojo łódź, sztuki walki, walka, samoobrona, sport, sporty, martial, arts, seagal, ueshiba, aiki, aikikai, kimono, japonia, nippon, ki
>> Wstęp
Po śmierci M. Ueshiby większość z jego uczniów poczuło potrzebę, lub zostało na nich wymuszone, to aby kontynuowali drogę O’Sensei. Jak każdy człowiek tak i oni różnili się miedzy sobą „Widzeniem i rozumieniem” Aikido. Dlatego w tej chwili mamy kilka odmian, które wyrosły ze wspólnego korzenia Aikido.
Poniżej krótkie omówienie głównych szkół Aikido:
Aikikai – główna gałąź Aikido. Jedna z najbardziej tradycyjnych szkół Aikido, ale z powodu dużej ilości różnych nauczycieli nie mająca wyrobionej drogi rozwoju. Jest bardzo wiele organizacji i klubów zrzeszonych pod wspólną nazwą Aikikai w każdym kraju. Aktualnie jest już drugi spadkobierca po Morihei’u Ueshibie, który przewodzi szkole – syn Kisshomaru Ueshiby – Waka Sensei /Młody Nauczyciel/ Moriteru Ueshiba.
Iwama Aikido – jest to gałąź jednego z głównych osobistych uczniów O’Sensei – Morihiro Saito. W Iwama – miejscowości od której pochodzi nazwa szkoły jest Świątynia Aiki i jej opiekunem jest właśnie Morihiro Saito.
W szkole tej bardzo duży nacisk kładzie się na tradycyjną formę Aikido jaka była ukształtowana w latach 1946 – 1955. Podstawą tej szkoły są techniki z bronią jo i bokken.
Ki Aikido – styl powstały w 1971 r. i nauczany przez Koichi Tohei’a. Nazwa skrótowa, gdyż pełna nazwa to Shin Shin Toitsu Aikido /Aikido ze skoordynowanym ciałem i umysłem/ Główną uwagę skupia się tu na relaksie i użyciu tzw. siły „Ki”. Założeniem jest tu przeniesienie filozofii Aikido na codzienne życie a nie tylko traktowanie Aikido jako układów ruchu i technik samoobrony..
Ponieważ filozofia Aikido zakłada, ze jest sztuką samoobrony i nie uczy się w niej agresywnego ataku a jedynie obrony przed takim atakiem to dużo powstało nieporozumień na temat Taigi Competition /Zawody Taigi/. Nazwa „zawody” nie powinna być brana dosłownie, ale jako forma pokazu i partnerstwa a także mobilizacja do poprawiania swoich możliwości. Można by to w pewnym sensie porównać do zawodów w gimnastyce artystycznej.
Ki Aikido w 2003 roku zostało przekazane z rąk Koichi Tohei'a do jego spadkobiercy – syna, Doshu Shinichi Tohei’a, Ze szkoły tej odeszło wielu wysokich rangą nauczycieli, zarówno w Japonii jak i za granicą. Chociaż reputacja Tohei'a pozostała nienaruszona Ki No Kenkyukai jest w Japonii organizacją niewielką i ogromnym wsparciem są filie zagraniczne. W marcu 2001 r. odbyło się ostatnie seminarium poprowadzone przez Tohei Sensei.
Tomiki Ryu Aikido – nazwa pochodzi od nazwiska ucznia O’Sensei Kenji Tomiki. Tomiki był jednym z wysłanych mistrzów Judo z Dojo Jigoro Kano /twórcy Judo/ do Ueshiby aby poznać Aikido. W stylu tym widać próby łączenia Aikido z technikami Judo i szkoła ta jest jedną z twardszych odmian Aikido, nawet występuje tu nauka „Kata” – tradycyjnej walki z cieniem oraz zawody gdzie miesza się Aikido z Judo. Tomiki Aikido było uczone na Uniwersytecie Waseda. Kenji Tomiki objął przewodnictwo nad uniwersyteckim klubem judo w kwietniu 1951 r. Poza instruktażem typowego judo, eksperymentował z serią technik wykonywanych w konkretnych postawach , nazywanymi Rikaku Taisei. Były to zasadniczo techniki Aikido które Tomiki uważał za stworzone jako „podstawowa i chwalebna” część całego programu judo. Na początku kwietnia 1952 r., Tomiki rozpoczął formalne nauczanie kursów pod nazwą "Ćwiczenia judo", najpierw dla kobiet, a później w grupach mieszanych. Kursy te zawierały także kata Aikido. Na przełomie lat 50/60-tych, na Uniwersytecie Wakayama, Tomiki eksperymentował z wprowadzeniem elementów współzawodnictwa do Aikido. Praktyki te zyskały miano Toshu Randori. Tomiki pragnął uzyskać poparcie Morihei Ueshiby w swoich praktykach, jednak twórca Aikido pozostał niewzruszony i twardo pozostawał przy zasadzie, iż Aikido nie może zawierać tego typu praktyk. Rozdźwięk między Tomiki a Aikikai stopniowo powiększał się i Tomiki zaczął działać wkrótce samodzielnie i część ekspertów od Sztuk walk nawet uznaje to za samodzielną szkołę już odbiegłą od Aikido.
Yoseikan – pochodzi od innego mistrza Judo, który studiował we wczesnych latach tworzenia się Aikido - Minoru Mochizuki. Szkoła ta jak i powyższa stara się wpleść w techniki Aikido elementy Judo, Karate i innych szkół Sztuk Walki. Yoseikan zniknie prawdopodobnie ze sceny japońskich sztuk walki, gdyż jego twórca - Minoru Mochizuki jest już w podeszłym wieku, a nie rozwinęła się jeszcze sieć dojo tej odmiany Aikido. Ma ono jedynie silną bazę we Francji, aczkolwiek w nieco odmiennej formie, dzięki wysiłkom syna Minoru - Hiroo.
Yoshinkan – styl wypracowany przez wieloletniego ucznia Ueshiby – Gozo Shiodę i oficjalnie istniejący od 1955r. Podobnie twardy jak i dwie powyższe. Yoshinkan jest nauczany w japońskiej policji. Utartą nazwą jest „Policyjne Aikido” gdyż główne nastawienie jest tu na skuteczność w samoobronie i fizyczne podejście do Aikido. Wczesne lata 70-te były trudne dla Yoshinkan, kiedy to miał miejsce spór między Shiodą a jednym z jego sponsorów, który również zarządzał dojo. Dojo zostało przeniesione z centralnego położenia w Yoyogi do przedmieść Koganei. Chociaż jego zewnętrzna struktura pozostała raczej nietknięta, Yoshinkan został osłabiony wewnętrznie na skutek masowych rezygnacji, czego odbudowanie wymagać będzie wielu lat. YOSHINKAN AIKIDO HOMBU DOJO stworzyło ostatnio Międzynarodową Federację Yoshinkan Aikido i ogłosiło syna Shiody - Yasuhisa, jako jego spadkobiercę.
Kobayashi Aikido – Nurt Aikido bardzo popularny w Polsce, jest połączony z nurtem Aikikai. Główne ośrodki to mn. Szczecin, Lublin i Poznań. Głównym nauczycielem jest Hirokazu Kobayashi. Ważnymi aspektami tej odmiany jest „kontrola centrum” zarówno swojego jak i partnera. Aikido to jest bardzo dynamiczne i zawiera dużo krótkich technik. Głównymi nauczycielami po za twórcą są G. Savegnago ,A. Cognard i J. Wysocki.
Nishio Aikido – Od niedawna także rozwijająca się linia Aikido wywodząca się od nauk Shoji Nishio. Charakterystyczne są bardzo twarde i krótkie techniki służące perfekcyjnej samoobronie. Główne Dojo w Polsce znajduje się w Poznaniu u K. Matuszczaka.
Shin’ei Taido – styl stworzony przez Noriaki Inoue, bratanka Morihei Ueshiby, znanego jako „Hoken” nauczał Aikido w Tokio w bazie powietrznej Tachikawa tuż przed wybuchem wojny koreańskiej. Później nauczał w Yoyogi Shinmachi. Chociaż nie jest to udokumentowane, używał wtedy terminu Aiki budo. Jego sztuka, będzie nazywana od około 1956 r. jako Shinwa Taido a ostatecznie – Shin’ei Taido. Inoue długo był niezależny od swego wuja i miał prawdopodobnie tylko sporadyczne kontakty z Aikikai.
Autor: Darek Skowroński